ALLAH'IN SIFATLARI

Allah'ın Sıfatları: Allahü teâlânın sıfatları 14 tanedir. 6 tanesi Zati Sıfatları (Sıfât-ı zâtiyye), 8 tanesine de Subûti Sıfatları (Sıfât-ı sübûtiyye) denir. 

Her Müslümanın, Allah'ın bütün kemâl sıfatlarına sahip, noksan sıfatların hepsinden de uzak olduğuna inanması farzdır.

Zati Sıfatları (Sıfat-ı Zatiyyesi):

1- Vücud: Bu sıfat Allah Teâlâ'nın var olduğunu ifade eder, Allah Teâlâ vardır. Varlığı ezelîdir. Vâcib-ül vücûddür, yanî varlığı lazımdır.

2- Kıdem: Allah Teâlâ'nın varlığının başlangıcı olmamasıdır. Allah Teâlâ'nın varlığının evveli yoktur.

3- Beka: Allah Teâlâ'nın varlığının sonu olmaması, daima var bulunmasıdır. Allah Teâlâ'nın varlığının sonu yoktur. Hiç yok olmaz. 

4- Vahdaniyyet: Allah Teâlâ'nın bir olması demektir. Allah Teâlâ'nın zatında, sıfatlarında ve işlerinde ortağı, benzeri yokdur.

5- Muhalefet-ün lil-havadis: Allah Teâlâ'nın sonradan vücud bulan varlıklara benzememesi demektir. Allah Teâlâ, zatında ve sıfatlarında hiçbir mahlûkun zât ve sıfatlarına benzemez.

6- Kıyam bi-nefsihi: Allah Teâlâ'nın, başka bir varlığa ve hiçbir mekâna muhtaç olmadan zâtı ile kaim olması demektir. Allah Teâlâ zâtı ile kaimdir. Mekana muhtaç değildir. Madde ve mekan yok iken O var idi. Zîra her ihtiyactan münezzehdir.


Subûti Sıfatları (Sıfat-ı Sübutiyyesi):

1- Hayat: Allah Teâlâ'nın hayat sâhibi olması demektir. Allah Teâlâ diridir. Hayatı, mahlûkların hayatına benzemeyip, zatına layık ve mahsûs olan hayat, ezelî ve ebedidir.

2- İlim: Allah Teâlâ'nın her şeyi bilmesi, ilminin her şeyi kuşatması demektir. Allah Teâlâ herşeyi bilir. Bilmesi mahlûkâtın bilmesi gibi değildir.

3- Sem’: Allah Teâlâ'nın her şeyi işitmesidir. Allah Teâlâ işitir. Vâsıtasız, cihetsiz işitir. İşitmesi, kulların işitmesine benzemez.

4- Basar: Allah Teâlâ'nın her şeyi görmesidir. Allah Teâlâ görür. Aletsiz ve şartsız görür. Görmesi göz ile değildir.

5- İrâdet: Allah Teâlâ'nın dilemesi vardır. Dilediğini yaratır. Her şey Onun dilemesi ile var olur.

6- Kudret: Allah Teâlâ, herşeye gücü yeticidir. Hiçbir şey O'na güç gelmez.

7- Kelâm: Allah Teâlâ'nın harfe ve sese muhtaç olmadan konuşması demektir. Allah Teâlâ söyleyicidir. Söylemesi alet, harfler, sesler ve dil ile değildir.

8- Tekvîn: Allah Teâlâ yaratıcıdır. Ondan başka yaratıcı yoktur. Her şeyi O yaratır.



Feleka Fiili Ve Fâlikul Habbi Ven Nevâ ve Fâlikul İsbâh İsimleri
(1/1)
Meryem:
Feleka Fiili Ve Fâliku'l-Habbi Ve'n-Nevâ, Fâlikul-İsbâh İsimleri

 Felk birşeyi yarmak, birbirinden ayırmak manasınadır. Felaktu-hu fe'nfelaka (onu yardım, o da ayrıldı) gibi. Felak, iki tepe ara­sındaki çukura, yarığa da denir. Fâliku'l-habbi ve'n-nevâ, tanele­ri ve çekirdekleri yaran, yaprak çıkarmak suretiyle yaran demek­tir [106]. Fâlik felk'dan ism-i faildir. Fâlik kelimesinin Halik mânâsı­na olduğuna dair İbn Abbas ve Dahhak'tan rivayetler var. Felak kelimesine halk, mahlûkât mânâları da verilmekle birlikte, [107] da­ha çok sabah mânâsına almışlardır. Şu halde "Rabbu'l-felak" sa­bahın Rabbi, tanın tanrısı, mânâsına gelir [108].

Allah tohum ve çekirdekleri yer altında çürümekten, bozul­maktan korur, onları canlanıp büyümeye hazırlar, sonra da inbat için onları açar. Tohumdan ekin, çekirdekten ağaç çıkarır. O'ndan başkası buna muktedir olamaz [109]. Âlûsî, Hasan, Katâde ve Süddî'nin şu tefsirini nakleder:

"Kuru taneleri yaran ve on­dan bitkiyi çıkaran, hurma çekirdeklerini yarıp ondan da hurma ağaçlarını çıkaran demektir" [110].

"Fâliku'l-habb" âyetin "yuhricu'l-hayye mine'l-meyyit..." kısmıyla tefsir edilmiştir. Yani canlı bitkiyi, ölü cansız gibi olan çekirdekten Allah çıkarır, ölü olduğuna "ölü arz onlar için bir işarettir" [111] âyeti delildir. Yâni âyetin son kısmı baş kısmını atfen tefsir etmektedir [112]. Çekirdek yerin altında bir alt­tan bir üstten çatlar, bir alttan bir üstten iki filiz çıkar, bunlar­dan üstteki, toprağın üstüne çıkarak ağacı, alttaki yerin derinlik­lerine nüfuz ederek saçağı meydana getirir. Parmakla ezilecek kadar ince ve latif olan bu saçaklar, sert çuvaldızların, sivri bı­çakların nüfuz edemeyeceği derecede sert yerleri, bazan taşları, kayaları çatlatır aralarına girer. Topraktan hayatî gıdaları eme­rek, ağaç gövdesine verir. Bu Cenâb-ı Hakk'ın ölüden diri çıkar­masına ne güzel bir temsildir [113]. Yeryüzünde yüzbinlerce çeşit ot, ekin, ağaç gibi nebatlar, ilâhî bir ihya programı dahilinde, öl­dükten sonra dirilmeyi tekrar edip duruyorlar.

Sayısını ancak Allah'ın bileceği çekirdeklere Kudretten ma­nevî ve önemli cihazlar, Kaderden de ince ve değerli program verilmiştir. Tâ ki toprak altında çalışıp o dar âlemden çıksın, ge­niş olan hava âlemine girerek Yaratıcısından İsti'dat diliyle bir ağaç olmasını dilesin, kendine lâyık bir olgunluk bulsun. Eğer o çekirdek kötü mizacından dolayı kendisine verilen manevî ci­hazları, toprak altında bazı zararlı maddeleri celb etmeye har­carsa, o dar yerde kısa zamanda bozulur, çürür. Eğer o çekirdek, o manevî cihazlarını "Faliku'l-habbi ve'n-nevâ"nın tekvînî em­rine yapışıp güzelce kullanırsa, o dar âlemden çıkar, meyvalı ko­ca bir ağaç olmak suretiyle pek küçük cüz'î gerçeği ve manevî ruhu, büyük bir küllî hakikat şeklini alır. Çünkü her tohum ve çekirdek, kendinden meydana gelecek büyük ve faydalı bitki ve­ya ağacın küçük bir fıhristesi ve program sandukçasıdır [114].

"FLK" maddesi Kur'ân-ı Kerîm'de çok geçmez. İlk defa 20. sırada bulunan Felak sûresinde geçer.

"De ki: sığınırım ben, ka­ranlığı yarıp sabahı ortaya çıkarana." İkinci ve üçüncüsü de 55. sırada bulunan En'am sûresinde geçerler. "Taneyi ve çekirdeği yarıp çatlatan (Fâlik), Allah'tır. (O), ölüden diriyi çıkarır, diri­den de ölüyü, işte Allah budur. O halde nasıl (O'na inanmak­tan) çevriliyorsunuz? Karanlığı yarıp sabahı ortaya çıkaran O'dur. Geceyi dinlenme zamanı, güneş ve ayı (vakitlerin bilin­mesi için) birer hesap (ölçüsü) yapmıştır. Bu O üstün ve bilen (Allah)'ın takdiridir." [115] Birisi de yarıldı mânâ­sında "infelaka" fiilidir. "Musa'ya:

"Değneğinle denize vur!" de­dik. (Vurunca deniz) yarıldı, (on iki yol açıldı). Her bölüm ko­caman bir dağ gibi oldu."[116]

"Fâliku'l-İsbâh" (tan yerini ağartan, zulmetleri yarıp fecr ya­pan), sabahı çatlatan, gece karanlığından sabah sütununu yaran, çıkaran demektir. İbn Abbas'tan gece ve gündüzün yaratıcısı mânâsında rivayet gelmiştir [117]. Allah her an varlığı devam ettiren hallâkiyet ve fa'aliyeti ile, kâinata yeni bir hayat vermektedir. Gece-gündüz değişimine ay ve güneşi işaret ve sebep kılması, O'nun bu vasıflarını unutturmamalıdır. Bu son iki ilâhî vasıf Kur'ân'ın Allah'ı tanıtışının, felsefe, metafizik ve kelâm ilminin tanıtışından nasıl bir fark gösterdiğine güzel bir örnek teşkil eder [118].

[106] Muf., s. 385; Fîrûzâbâdî, IV, 214; TA, V, 49; LA, XII, 184-185.

[107] RM, VII, 280-281; XXIX, 351.

[108] Elmalılı, VII, 6370.

[109] el-Halîmî'den, Suat Yıldırım, s. 212.

[110] RM, VII, 226-227.

[111] Yasin: 36/33

[112] İbn Kesîr, II, 158.

[113] Elmalılı, III, 1986-1987.

[114] Said Nursî, Sözler, s. 309'dan sadeleştirilerek.

[115] En'am: 6/95, 96.

[116] Şuarâ: 26/63.

[117] Tab., VII, 282-283.

[118] Suat Yıldırım, s. 213. Veli Ulutürk, Kur’an-ı Kerim’de Yaratma Kavramı, İnsan Yayınları: 31-33.



Sohbetler

"Allah'ın (c.c.) Fâliku'l-isbâh Sıfatı"

Kaynak:http://www.ilimdunyasi.com/kuranda-insan-psikolojisi/feleka-fiili-ve-falikul-habbi-ven-neva-ve-falikul-isbah-isimleri/?imode